Moonshine Reunion (B) Roots Missy Sippy Gent (31-01-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Moonshine Reunion © Rootsville 2019

De Missi Sippy begint zo’n beetje mijn tweede thuis te worden. Nog maar net terug van het optreden van Ghalia & The Mama’s Boys en we waren weer op weg naar Gent. De optredens volgen elkaar op in sneltempo dezer dagen. Deze avond stond een Belgische band op het menu, met name Moonshine Reunion, gevestigde waarde in onze Vlaamse muziekscene. Ondertussen al 15 jaar aan de bak, twee cd’s en een vinyl verder en volgens info zou er binnenkort wel een nieuw cd op de markt kunnen komen.

De band bestaat nog steeds uit Clark Kenis  (vocals & upright bass), Johan Debrabander (gitaar), Joris Govers (drums) en Tom Beardslee (steel guitar). Het was weer een hele poos geleden dat ik dit viertal aan het werk zat. Ik denk in St-Niklaas, in zaal de Casino als opener voor The Paladins. Tijd dus voor wat opfriswerk.

Moonshine Reunion tapt uit een vat rootsmuziek van bijna een halve eeuw oud. Als life act kunnen ze wel tellen en het zijn echte party-animals. Hun enthousiasme is aanstekelijk en werkt op de dansspieren. We konden ons verwachten aan een stevige portie aanstekelijke Rockabilly, Roots rock ’n roll doorspekt met een vleugje country, en dat is inderdaad wat we kregen.
Marie moest een lege bak gebruiken om de aankondiging te doen , want de microfoon van boomlange Clarck was anders voor haar onbereikbaar. De aankondiging was nog maar net achter de rug en daar raasde sneltrein Moonshine Reunion doorheen de Missy Sippy. 30 nummers over de hele gig en dit aan sneltempo en zonder enig rustpunt, buiten de korte pauze tussen de twee sets door.

Het viertal had er meer dan zin in en kreeg dezelfde respons van het publiek. Niet de grote massa maar een pak liefhebbers die zich kostelijk vermaakten op de aanstekelijke en schitterend gebrachte songs van dit Kempense viertal met in het eerste gedeelte fijne dingen als ‘Grip On Reality’, ‘All Alone’, ‘Tired Of Drivin’, ‘Talk About The Blues’, ‘Miss You So’ of nog ‘I’m On Fire’ om af te sluiten. Geen pure rockabilly maar een goede mix tussen old school rock ’n roll, rockabilly en country. Dat laatste heeft zeker en vast te maken met de glansrol van de steelgitaar van Tom. De jongens zijn perfect op elkaar ingespeeld en het drumgeroffel van Joris Govers is van een hoog niveau.

Na een korte pauze, nodig om iedereen even van het geestrijke vocht te voorzien, ging de band verder op hetzelfde élan. Er verschenen dansers op de vloer, want zeg nu zelf, moeilijk om de benen stil te houden met zo’n muziek. ‘Boogie Time’ zette al het tempo in voor wat volgde. Er werd aan topsnelheid gewerkt en we onthouden zaken als ‘Feelin Blue’, ‘Factory’, ‘What Are You Gonna Do’, ‘Shut Down’ een geweldige countryachtige versie van ‘Dirty Old Town’ van The Pogues (schitterend gewoon) om af te sluiten met ‘King Fool’. Ondertussen verzorgden Clarck en Johan de show op het podium en iedereen zag dat het goed was. Onmiddellijk naar huis konden we echter niet want er werd duchtig naar bissers gevraagd die we ook zonder verpinken voorgeschoteld kregen.

Weer een fijne en geslaagde avond daar in Gent. Niks dan tevreden gezichten en iedereen tevreden naar huis. Zeg nu zelf, meer moet dat niet zijn hé mannekes…..

Marcel